Innerlijk kind genezen
Relationeel conflict leeft als het gevangen kind in ons.Het kindsbewustzijn in ons is nooit vrij. Kinderen hebben immers anderen (lees: de ouders) nodig om hun behoeftes te vervullen. Behoefte aan veiligheid, begrip, erkenning, gehoord worden, gezien worden, vertrouwen, verzorging, voeding (fysiek, emotioneel, intellectueel en energetisch), aanraking (knuffelen), bewondering, vrijheid, liefde..In de taal van Geweldloze Communicatie vallen voor het kind strategie en behoefte altijd samen. De behoeftevervulling moet dus van onze papa en mama komen. Wij hebben hen nodig, en we zijn symbiotisch met hen verbonden..dat is ons existentieel geboorterecht. Hier zit echter het ‘moeten’ waar zovele relationele conflicten over gaan. Volwassen mensen kunnen kiezen. Volwassenheid is per definitie vrij.Enkel kindsbewustzijn zit vast in relatie. De herhalingdsdwang, de projectie, de overdracht huist altijd in het kind in ons. Symbiose, codependentie en andere vormen van relationeel lijden zijn een teken dat het kind in ons de leiding in de relatie heeft genomen. De shift naar vrijheid zit hem in de shift naar volwassen bewustzijn. Die shift loopt door de volle omhelzing en het doorvoelen van onze eigen pijn. Het kan niet anders. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Deze U-turn is absoluut heldenwerk en vraagt veel training en bewustzijn.Zolang je in symbiotische verstrikking bent met je kindsbewustzijn, kan je niet uit symbiose of codependentie komen. Kinderen kunnen niet weg uit een relatie, ze zijn immers afhankelijk EN loyaal aan hun ouders..alleen volwassenen kunnen dat. En als je niet weg kunt, kan je paradoxaal gezien ook nooit echt blijven. Als je geen Nee kunt zeggen, is je Ja krachteloos en andersom.Het gevolg van deze verstrikking -voortkomend uit Vroeg Kinderlijk Trauma en gepaard gaand met interne traumabevriezing – wat altijd een bevriezing in ongeheelde kindspijn is – is dat je veel te lang in een ongezonde relationele dynamiek zit. Ik heb dit zelf helaas nu twee keer meegemaakt met mijn liefdesrelaties en ben als vrouw en als therapeut mij hier nu verder in aan het verdiepen door te helen en te delen.Ik herken dan ook dat vanuit mijn ongeheelde innerlijk kindpijn er codependente neigingen ontstonden, waarbij zowel ik als mijn laatste lief zich diep verantwoordelijk is gaan voelen voor de pijn van de partner. Dat is logisch, want het kind in ons is heeft zich verbonden met het traumadeel van de ouders om toch liefde te ontvangen, heeft zo ook liefde gekregen voor de pijn van de mama of papa om te overleven en heeft deze mede gedragen om papa of mama te helpen overleven. De diepste pijn van volwassen mensen met verschrikkelijke traumatische jeugdervaringen is vaak niet hun eigen pijn, maar dat ze hun mama of papa zo diep ongelukkig hebben gezien! Dat is hartverscheurend voor een kind. Dat is pure verschroeiende machteloosheid. Wat er vervolgens gebeurt is, de Pijn komt dan op onze Liefde zélf te zitten, en die twee worden vanaf dan steeds onbewust tesamen opgezocht in volwassen relaties. Pijn en Liefde worden dan een package deal.Als je verliefd wordt op andermans Pijn dan kom je altijd terecht in vroegkinderlijke symbiose. Dan wordt zijn of haar Pijn jouw lijden en jouw verantwoordelijkheid. Je vervalt in partnersymbiose. Ook die is helaas zo herkenbaar voor mij en wellicht ook voor jou.En dan kan je hem of haar paradoxaal nooit echt liefhebben, want zij worden dan de bron van je eigen Pijn en lijden. Deze relaties manifesteren vaak redders-complexen of wat Ingeborg Bosch ‘valse hoop’ of ‘valse macht’ dynamieken noemt. De relatie wordt dan oneigenlijk gebruikt om jezelf niet te voelen. Als een by-pass om steeds bij de ander te zijn en de ander als ‘teveel’ ‘te complex’ ‘teveel trauma’ etc. te ervaren afgewisseld met ‘het is nooit genoeg wat ik ook geef’.Dat is ten diepste anti-Leven. De wonderbaarlijke bevrijdende beweging is om de liefde eerst naar binnen te keren, naar de eigen Pijn, de eigen Leegte, de eigen eenzaamheid. Waar je innig en diep verliefd wordt op je eigen Pijn, stopt het lijden en wordt elke binding verbroken en daarna juist verbonden vanuit diepe heling-liefdes-acceptatie. Want waar binding verbroken wordt, kan verbinding ontstaan. Nog zoekende en lerende in dit proces..
Met dank aan Olivier Winants voor deze inzichten.
